autor: Alexis Toríbio Dantas[1]
tłumaczenie: Lech Miodek
Kontynuując politykę zagraniczną
przyjętą, przede wszystkim, na początku pierwszego okresu rządów Luisa Inácio Luli da Silva w roku 2002,
Brazylia, w ostatnim czasie, zacieśnia więzi współpracy z Kubą w sferze
bezpośrednich inwestycji zagranicznych, jak też w poszukiwaniu nowych możliwości
wzrostu wymiany handlowej między obu krajami. W czasie wizyty na Kubie w
styczniu br,, pani prezydent Dilma Russef poczyniła znaczne postępy na tej
drodze zawierając porozumienia gospodarcze, które mogą okazać się fundamentalne dla przyszłych reform na
Wyspie. W ramach tego procesu, podstawowymi elementami zasługującymi na
podkreślenie są:
a. Stymulowanie rozwoju “strefy
wolnego eksportu” na Kubie, poprzez finansowanie prac (re)konstrukcyjnych i
modernizację portu Mariel przez brazylijską firmę budowlaną Odebrecht;
b. Rozbudowę rafinerii ropy
naftowej w Cienfuegos;
c. Otwarcie specjalnych linii
finansowania i kontakty z kierownictwami organizacji zrzeszającymi
przedsiębiorców brazylijskich (np. FIESP) i instytucjami rozwoju handlu;
d. Inwestycje w sektorze
cukrowym firmy Odebrecht w powiązaniu z kubańską firmą państwową działającą w tym
sektorze gospodarki.
Jeśli chodzi o port Mariel, Brazylia
i Chiny będą odpowiadać za sfinansowanie większości jego potrzeb inwestycyjnych
tak, aby w perspektywie mógł stać się on jednym z największych terminali w
Ameryce Łacińskiej. Należy podkreślić udział w przedsięwzięciu brazylijskiego
Banco Nacional de Desenvolvimento Econômico e Social (BNDES) i firmy Odebrecht,
oznaczający stymulującą rolę banku w procesie internacjonalizacji
przedsiębiorstw brazylijskich w kierunku integracji i współpracy płd-płd brazylijskiej
polityki zagranicznej w ostatnich latach. Poza renowacją ponad 30 km dróg i
budową ponad 60 km infrastruktury kolejowej, zakłada się dodatkowo budowę około
20 km udrożnień kolejowych. Pogłębienie
korytarzy wodnych, fundamentalne dla otwarcia dostępu statkom o dużej
wyporności, pozwoli na przyjęcie około jednego miliona kontenerów rocznie.
Poza pracami w samym porcie, przewiduje
się utworzenie strefy wolnego eksportu. W tym kontekście, postanowiono zawrzeć
porozumienie o budowie zakładu farmaceutycznego finansowanego przez stronę
brazylijską, pracującego w oparciu o technologię stosowaną na Kubie, ze
szczególnym uwzględnieniem produkcji lekarstw do walki z rakiem[2].
Powyższe należy uzupełnić o rozbudowę rafinerii ropy naftowej w Cienfuegos, aby
doprowadzić do zwiększenia jej produkcji z obecnych 65.000 baryłek do 150.000
baryłek dziennie.
Celem nadania bodźca
brazylijsko-kubańskim relacjom handlowym, rząd brazylijski zobowiązał się do
otwarcia linii kredytowej na 350 milionów US$ dla sfinansowania przez Kubę zakupów
artykułów spożywczych, w ramach Programu Finansowania Eksportu (ProEx). Ponadto,
uzgodniono otwarcie innej linii kredytowej na 200 milionów US$, przez Izbę
Handlu Zagranicznego (Camex), w ramach programu Mais Alimentos (Więcej
Artykułów Spożywczych). Celem jest w tym przypadku stworzenie ułatwień dla
zakupu sprzętów i nawozów dla rolnictwa. Ze strony kubańskiej, minister Handlu
Zagranicznego i Inwestycji Zagranicznych Rodrigo Malmierca, podkreślił zmiany w
ustawodawstwie umożliwiające dzierżawę gruntów pod budowę zakładów
produkcyjnych i hoteli na okres 99 lat, z możliwością nieograniczonego
odnawiania. Biorąc pod uwagę wymienione okoliczności, przewodniczący Federação de Industrias do
Estado de São Paulo (FIESP), Paulo Skaf, zapewnił o udziale tej organizacji w
najbliższych Targach Międzynarodowych w Hawanie, w listopadzie br., na których
42 firmy brazylijskie zaprezentują swoje produkty.
Zmianą rzucającą się w oczy
było wejście brazylijskiego konglomeratu Odebrecht w produkcję cukru na Kubie.
Jest to pierwsza inwestycja kapitału zagranicznego w sektorze cukrowniczym na
wyspie od 1959 roku. Poprzez COI (Towarzystwo Robót Infrastrukturalnych),
oddział Odebrechtu na Kubie, firma podpisze porozumienie z kubańską firmą
państwową Azcuba w sprawie zarządzania
produkcją cukrowni 5 de Septiembre w Cienfuegos, położonej w centrum
kraju, przewidujące współpracę przez okres 10 lat dla zwiększenia zdolności
produkcyjnych i rewitalizacji cukrowni[3].
Odebrecht, ze swoją silną pozycją na rynku biopaliw w Brazylii, jest jednym z
największych producentów etanolu. Jej wejście na rynek kubański oznaczać będzie
niechybnie działania w tym kierunku, poza produkcją energii z biomasy. Podobne
przedsięwzięcie jest realizowane przez ten konglomerat brazylijski w Angoli, w formie joint venture, co
wskazuje na strategię globalną Odebrechtu. W ten sposób, z
punktu widzenia strategii firmy, produkcja ta ma zwiększyć jej zdolności
eksportowe etanolu, chociaż miałoby to oznaczać długi proces niezbędnego
inwestowania dla odzyskania zdolności produkcyjnych na Kubie (od dłuższego
czasu, olbrzymie tereny rolne są porzucone).
Zagadnieniem kluczowym całego
procesu zacieśniania relacji produkcyjnych i handlowych Brazylii z Kubą, którego
realizacja poczyniła zdecydowany krok naprzód, może być zakończenie
amerykańskiego embargo, co wzmocniłoby uprzywilejowaną pozycję Kuby jako
eksportera.
[1]
* Profesor
nadzwyczajny na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Stanowego Rio de
Janeiro, doktor nauk ekonomicznych Instytutu Ekonomii Uniwersytetu Federalnego
Rio de Janeiro (IE/UFRJ).
[2] Przewiduje się
również budowę huty szkła. W tym przypadku, poza strefą portu Mariel.
Zakończenie robót, zgodnie z obecnymi przewidywaniami, zakłada się w roku 2014.
Brazylijska huta szkła Fanavid będzie odpowiadać za to przedsięwzięcie razem z
rządem kubańskim. Około 80% produkcji ma być przeznaczone na rynki zagraniczne.
[3] Cabe salientar que a produção cubana caiu de cerca de 10
milhões de toneladas em 1970 para pouco mais de um milhão de toneladas na
última safra.
No hay comentarios:
Publicar un comentario