Mandela, Kuba, Afryka

"El pueblo cubano ocupa un lugar especial en el corazón de los pueblos de África" (naród kubański zajmuje szczególne miejsce w sercu narodów Afryki) tym cytatem i wieloma innymi Granma wspomina śmierć Nelsona Mandeli, który w sposób pozytywny oceniał zaangażowanie Kuby w proces emancypacji państw afrykańskich.
W okresie między 1965 a 1990 ta mała wyspa zaangażowała znaczne środki finansowe, ludzkie i zbrojne aby umocnić swoją pozycję w Afryce i na świecie. W sumie w konflikty zbrojne w Afryce  na przestrzeni ww. lat zaangażowanych było ok. 300.00 żołnierzy kubańskich.

Jak pisze M. Gawrycki, obecność kubańską na Czarnym Lądzie można podzielić na kilka etapów:

1959-64: utrzymanie kontaktów dyplomatycznych z radykalnymi rządami afrykańskimi
1964-66: zainteresowanie Afryką subsaharyjską; podróż Che, wysłanie wojsk do Konga-Leopoldville i Konga-Brazzaville
1966-74: misja w Gwinei Bisssau
1974-89: zwiększenie zainteresowania Afryką, głównie w Angoli, potem Etiopii
po 1989: całkowita redefinicja celów i form zaangażowania kubańskiego w Afryce

więcej o stosunkach afrykańsko-kubańskich w:

KUBA I AFRYKA. SOJUSZ DLA REWOLUCJI Rok wydania: 2006 Miejsce wydania: Warszawa Ilość stron: 434 Oprawa: miękka Format: B5
ISBN 83-89964-63-5